Bij het ontwikkelen van ons faciliterende programma voor jongeren-x-justitie-uitwisselingen tussen jonge ervaringsdeskundigen en justitieprofessionals, werden we sterk geïnspireerd door het Lundy-model van kinderparticipatie.
Dit model is in 2007 ontwikkeld door de academische Laura Lundy, hoogleraar internationale kinderrechten aan de School of Education van de Queen’s University van Belfast [1] . Haar model biedt een manier om het recht op participatie van een kind te conceptualiseren, zoals vastgelegd in artikel 12 van het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind.
Wat het Lundy-model zo waardevol maakt, is de manier waarop het uitlegt hoe uitwisselingen tot stand komen zodat ze ‘zinvol en effectief’ zijn in termen van jongerenparticipatie. Het verankert dat er wordt niet alleen naar de stem van de jeugd geluisterd, maar er wordt ook rekening mee gehouden en heeft daadwerkelijk invloed op de besluitvorming en het beleid – en dat is superbelangrijk! Niet alleen om redenen van effectiviteit en impact, maar ook om te voorkomen dat jongeren (weer) tegenvallende ervaringen hebben met vertegenwoordigers van justitie.
Het Lundy-model identificeert vier elementen voor betekenisvolle jongerenparticipatie: ruimte, stem, publiek en invloed. Young in Prison paste dit model aan voor het YOUthLab en voegde ‘intentie’ toe als een vijfde element voor zinvolle participatie – wat waardevol is gebleken voor andere partners die het model implementeren.
We moedigen je aan om deze uitgebreide versie van het Lundy-model als kompas te gebruiken naarmate je vordert in het ontwerpen van uitwisselingen tussen jongeren en justitie binnen jouw context. Vraag jezelf: Heb je ervoor gezorgd dat alle vijf elementen voldoende zijn verzorgd? Zo niet, hoe kunt u zich dan versterken?
Lundy, L. (2007) ‘Voice’ is niet genoeg: conceptualisering van artikel 12 van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de rechten van het kind (https://bera-journals.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1080/01411920701657033 )