Het financiële model van YouthLab rust op 2 pijlers.
- De jeugd wordt te allen tijde betaald voor hun bijdrage – er is geen twijfel over. Als het YouthLabis vraagt om een training te geven en besluit de opdracht te aanvaarden, maar de geïnteresseerde organisatie heeft geen geld, dan moet de gastheer van YouthLab de jeugd uit eigen zak vergoeden. Het precieze bedrag zal afhangen van de gastorganisatie en u zou rekening kunnen houden met de plaatselijke kosten van levensonderhoud, de nationale en fiscale wetgeving, enz. In sommige gevallen kunnen jongeren het gevoel hebben dat hun engagement minder oprecht is als ze betaald worden – in dat geval kun je hen aanmoedigen om het geld te doneren in plaats van de betaling niet te aanvaarden. De betaling is niet alleen een manier om de deelname van jongeren aan te moedigen, maar vooral om te laten zien dat hun bijdrage waardevol is en een positieve impact kan hebben.
- YouthLab zamelt geld in zoals een adviesbureau dat zou doen: door adviesdiensten en trainingen te ‘verkopen’. De ‘klanten’ van YouthLab services zijn zich ervan bewust dat ze betalen voor een ‘social enterprise’: de inkomsten dekken de kosten en vergoedingen voor de trainers (jongeren), de YouthLab-organisatie en de leiderschapscursus om de ervaringsdeskundigen voor te bereiden. Bij de start van het YouthLab zal het vaak zo zijn dat de inkomsten niet voldoende zijn om de kosten te dekken. In Nederland bijvoorbeeld moest dit vaak worden aangevuld met bijdragen van vermogensfondsen.
Afspraken op maat met partners
De term “adviesbureau” werkt voor de jongeren – het geeft hun een gevoel van trots – maar is ook misleidend. Uiteindelijk probeert YouthLab met partners ‘op maat’ afspraken te maken over de dekking van de kosten. Zo zijn er in Nederland aparte prijsafspraken met het OM: een training van een halve dag ‘kost’ 1000 euro. Met het ministerie van Veiligheid en Justitie rekenen we dezelfde vergoeding, maar we rekenen ook extra personeelskosten. YiP rekent beide partners dus het markttarief aan, dat overeenstemt met de normale kosten voor het inhuren van externe contractanten. De partners zijn zich ervan bewust dat zij het financiële model van een sociale onderneming ondersteunen.
Een nieuwe YouthLab-organisatie kan er echter voor kiezen om deelnemers niet voor de volledige service in rekening te brengen om te oefenen, hun training te verfijnen en een vraag op te bouwen. Dat is het geval geweest met Defence for Children – Italië. Niettemin werd bij de inschrijving een kleine vergoeding gevraagd, zodat de beroepsbeoefenaren zich gedurende de sessies betrokken voelen bij de opleiding.
Tegelijkertijd werkt het YouthLab ook samen met hogescholen en universiteiten, die doorgaans minder financiële middelen hebben. Dus, wanneer het financieel haalbaar is om dit te doen, zal YouthLab ook deze opdrachten aannemen. Het JeugdLab streeft immers niet naar maximaal financieel gewin, maar naar een maximaal aantal leermogelijkheden voor de deelnemende jeugd en de justitiële/jeugdzorgprofessionals.
FONDSENWERVINGSMODEL
Formeel uitgangspunt van verwerving: voor jongeren, voor professionals
In veel landen zijn beroepsbeoefenaars die bij justitie en/of in de (forensische) jeugdzorg werken, verplicht lessen te volgen om hun communicatieve en sociale vaardigheden te verbeteren. Bovendien moeten sommige beroepsgroepen, zoals (jeugd)advocaten, ook een aantal lessen volgen die gekoppeld zijn aan “opleidingspunten”. Pas als zij voldoende opleidingspunten hebben behaald, kunnen zij lid van het beroep blijven. Dankzij deze vereisten zijn in veel begrotingen middelen gereserveerd voor de opleiding en scholing van professionals op het gebied van justitie en/of (forensische) jeugdzorg; deze worden vaak expliciet als zodanig aangeduid. In de ideale situatie zal het JeugdLab gezien worden als een plek waar men op een interactieve, zeer inzichtelijke en leuke manier aan deze onderwijsbehoeften kan voldoen.
Informeel uitgangspunt van verwerving: zoeken naar aansluiting
Professionals werkzaam in de rechterlijke macht en de (forensische) jeugdzorg nemen vaker wel dan niet deel aan de training, niet uit noodzaak, maar vanuit een diepgeworteld verlangen om ‘echt’ contact te maken met jeugdigen. Dit is geen eenvoudige zaak voor jongeren die in conflict zijn geweest met de wet, om de eenvoudige reden dat dit conflict de achtergrond vormt van en gepaard gaat met bijna alle contacten die zij hebben. Hierdoor zijn veel ontmoetingen van meet af aan negatief beladen, wat moet worden gezien als een gevolg van de structuur die de relatie tussen jeugdige en professional omkadert.
Het JeugdLab bestaat zowel binnen als buiten deze structuur. Buiten , want de organisatie YouthLab opereert idealiter los en autonoom van de rechterlijke macht. Inside , omdat de status van buitenstaander een goede basis vormt voor de samenwerking met justitie. De combinatie van de status van insider en outsider verhoogt de kans op een “succesvolle” interactie met de jongeren; en dit komt ook tot uiting in de opleidings- en/of consultancydiensten. Hierdoor kunnen de opleidingen voorzien in een diepere behoefte aan een echt en reflectief gesprek.
Een laatste element van toegevoegde waarde: de organisatie YouthLab neemt de risico’s op zich
Vanaf het allereerste moment dat het YouthLab trainingen gaat geven, rijst de vraag:
‘Wat als een jeugdige officier van justitie een opleiding krijgt van een jongere, die later weer voor de rechter moet verschijnen?’
De kans is zeer reëel, omdat de recidive onder jongeren vaak hoog is, en ook omdat ‘oude gevallen’ jongeren lang kunnen blijven volgen. Het is dus mogelijk dat een jongere niet beseft dat hij deel uitmaakt van een strafrechtelijk onderzoek, ook al is een justitieprofessional zich daar al wel van bewust.
Om die reden is het verstandig om niet te beweren dat Jongeren van JeugdLab nooit in herhaling zullen vallen en dit risico als uitgangspunt voor samenwerking te positioneren. Dit betekent dat het JeugdLab nooit de belofte doet dat de deelnemende jongeren niet in herhaling vallen, maar zich te allen tijde inzet om dit te voorkomen. Ten tweede betekent dit ook dat het JeugdLab passende afspraken maakt met de partnerorganisatie en indien nodig protocollen formuleert waarmee JeugdLab snel kan reageren als een jongere recidiveert of opnieuw verdacht wordt.
Zo gelden in Nederland de volgende afspraken: een jongere moet het JeugdLab direct op de hoogte stellen als hij weet dat hij onderwerp is van strafrechtelijk onderzoek. Vervolgens mag deze persoon in deze periode niet meedoen of trainingen geven, tenzij anders overeengekomen met de partners.
In Nederland is het voorgekomen dat een jongere, die veel trainingen verzorgde, een ernstige (en mediagevoelige) overtreding beging. Het Ministerie van Justitie verklaarde de zaak snel als “gevoelig” – de vooraf overeengekomen protocollen konden de situatie echter zeer snel onschadelijk maken. Wat daarbij vooral van belang bleek, was dat het nieuws meldde dat ‘een minderjarige van de koepelorganisatie JeugdLab’ (Stichting Young in Prison) het strafbare feit heeft gepleegd, en niet een ’trainer van het Openbaar Ministerie’. Kortom, de gastorganisatie fungeert als buffer en isoleert de partnerorganisatie tegen dit soort risico’s. Ook dit is een belangrijke reden waarom partners ervoor kiezen om samen te werken met de organisatie YouthLab.
Ik word betaald om mijn verhaal te vertellen?
Toen Joel voor het eerst meedeed aan een YouthLab-training, was hij heel blij toen hij zijn envelop met zijn bijdrage ontving. Uit eerlijkheid, kwam hij naar me toe: “Is dit het juiste bedrag? Mijn reiskosten waren veel lager dan dit.” De trainer legde hem uit dat hij voor elke training een bijdrage zal krijgen, evenals een vergoeding voor zijn reiskosten. Hij voegde eraan toe dat uw ervaringen en uw tijd zeer waardevol zijn voor ons en vele professionals. Wij kunnen leren van uw ervaringen, en u verdient het betaald te worden voor uw inspanningen.