Uitdagingen en geleerde lessen

Een succesvol Youthlab vergt veel coördinatie en vaardigheden. Het is normaal om onderweg met uitdagingen en twijfels te maken te krijgen. In dit gedeelte kunt u vertrouwen op de ervaring en lessen van partners om een voorsprong te nemen in uw programma en klaar te zijn voor de uitdagingen.

Navigeren door het inherente machtsverschil tussen eerder gedetineerde jongeren en justitieprofessionals

De training wordt aangeboden als een kans om de rollen van elke actor tijdens de gerechtelijke procedures in vraag te stellen, om afstand te nemen van die rollen en om hun effecten op de interactie tussen jongeren en justitieprofessionals te analyseren. De afwezigheid van juridische implicaties is meestal voldoende om een sfeer te creëren die minder gericht is op machtsverdeling en meer op gedeelde reflectie en perspectief nemen.

Om de machtsbalans verder te versterken, kunt u als voorwaarde stellen voor de deelname van jongeren dat hun gerechtelijke procedure wordt afgerond. Op die manier voelen ze zich zelfverzekerd en vrij om met justitieprofessionals te spreken en van gedachten te wisselen zonder angst voor represailles.

De juiste mindset creëren voor de jeugdtrainers om een open, zinvolle, persoonlijke dialoog mogelijk te maken

Deze mentaliteit maakt meestal deel uit van de trainingsvoorbereidingssessies en andere vervolgbijeenkomsten – en daarom zijn ze zo belangrijk. De jongeren moeten goed worden opgeleid om met justitieprofessionals om te gaan. Peer-support, methodologische vaardigheden, kennis op het gebied van wetgeving, praktijken en leren van peer-ervaringen helpt bij het opbouwen van zelfvertrouwen en zelfbewustzijn. Dit biedt jongeren veel mogelijkheden om deze open manier van communiceren zowel met elkaar als met de moderator te oefenen. Om deze openheid te faciliteren en te behouden, is contact tussen jongeren en permanente ondersteuning cruciaal.

Tot slot is het belangrijk om jeugdtrainers duidelijk te maken dat ze door hun ervaring een toegevoegde waarde zijn voor het programma, en dat ze hun verhaal met niemand hoeven te delen.

De juiste mentaliteit creëren voor de justitiële professionals om een open, zinvolle, persoonlijke dialoog mogelijk te maken

Wanneer het uitwisselingsaanbod wordt verspreid, wordt het programma met de doelen en benaderingen opgenomen. De professionals die zich aanmelden worden hierdoor vooraf geïnformeerd, wat ook een selectiebias kan veroorzaken: de deelnemers die zich het meest inschrijven zijn ook zij die zich tot op zekere hoogte bewust zijn van de problematiek.

Zodra de uitwisselingen beginnen, worden de deelnemers herinnerd aan de doelstellingen van de sessies, namelijk de opbouwende kritiek op het jeugdstrafrecht. De jongeren worden dan voorgesteld als junior trainers. Gedeeld wordt dat de jongeren in het verleden in aanraking zijn geweest met justitie, deze problemen hebben overwonnen en daarna een specifieke training hebben gevolgd om deel uit te maken van het programma. Hierdoor bieden ze justitieprofessionals nu een zeer relevant perspectief op het rechtssysteem.

Duidelijke grenzen stellen die de jongeren helpen beschermen tegen onnodige druk om persoonlijke informatie te delen

De ervaring van de jongeren is cruciaal voor dit programma omdat ze een bepaald perspectief op het rechtssysteem hebben gekregen. Tijdens de uitwisselingssessies geven de jonge trainers observaties en analyses op basis van hun ervaringen en reflecteren ze samen op onderwerpen die voor hen belangrijk zijn. De reikwijdte van de training is echter niet de analyse van hun verhaal. In de basisregels moet duidelijk worden vermeld dat vragen over de concrete overtredingen niet worden aangemoedigd omdat ze niet nuttig zijn voor het doel van de workshop. In plaats daarvan zou de nadruk moeten liggen op de verbetering van de vaardigheden en houding van professionals die werkzaam zijn in het jeugdrechtsysteem en hoe zij zich verhouden tot de jongeren die betrokken zijn bij strafrechtelijke procedures.

Het welzijn en de grenzen van individuen beschermen wanneer sterke emoties opkomen

Het is vooral belangrijk om regelmatig de grenzen van de jeugd te bespreken, afhankelijk van elke geplande activiteit. De voorbereiding van activiteiten als groep stelt de jongeren in staat afstand te nemen van hun ervaringen en in plaats daarvan deel te nemen aan een objectieve analyse van het rechtssysteem en zijn werking. Evenzo zijn de debriefingsmomenten een gelegenheid om na te denken over de sessies en de emoties die het opriep, en hoe ze in de toekomst kunnen worden beheerd.

Tijdens de training wordt uitgelegd dat een van de doelstellingen is om te begrijpen wat de communicatieblokkades tussen jongeren en professionals creëert. Dit leidt tot een onderzoek naar de grenzen van het systeem, die van de jongeren en die van de professionals. Hier is het belangrijk om te benadrukken dat het niet de bedoeling is om specifieke individuen te bekritiseren, maar om het functioneren en de interne dynamiek van het systeem.

Ondanks voorzorgsmaatregelen is het een keer voorgekomen dat een jonge deelnemer gefrustreerd raakte tijdens de training. De deelnemers reageerden op een professionele, zorgzame en begripvolle manier. Het is belangrijk om vertrouwen te hebben in degenen wier taak het is om jongeren door crisismomenten heen te helpen.

Youthlab Coördinator, België

Desalniettemin zijn de emoties die de neiging hebben om naar boven te komen over het algemeen eerder empathie, een gevoel van nostalgie of een toewijding om jongeren te helpen die in strijd zijn met de wet.

Naast de trainingssessies is het essentieel om ook rekening te houden met de eigen emotionele, sociale, professionele en omgevingscondities van de jongeren als ze deelnemen aan het project. Afhankelijk van hun leeftijd en de situatie waarin ze zich bevinden, kunnen hun omstandigheden snel veranderen, wat een zekere mate van flexibiliteit in participatie vereist, maar ook continue opvolging op basis van een vertrouwensrelatie.

Ten slotte is het belangrijk om in gedachten te houden dat het betrekken van jongeren bij een dergelijk emotioneel veeleisend initiatief de neiging heeft om de grenzen tussen projectbegeleiding en persoonlijke betrokkenheid voor projectcoördinatoren te vervagen. Wanneer een jongere met een moeilijk verleden wordt geworven, is het heden vaak ook delicaat. Als onderdeel van deze persoonlijke betrokkenheid moet ervoor worden gezorgd dat de communicatie soepel verloopt, dat er voortdurende ondersteuning is en dat de bereidheid/beschikbaarheid om flexibel te zijn, te luisteren en te ondersteunen waar nodig, ook buiten de projectactiviteiten om draait.

Onderwerpen naderen die een aanzienlijke machtsonbalans kunnen veroorzaken

Er kunnen onderwerpen als wroeging aan de orde komen, maar de discussie moet zich meer richten op de kwaliteit en adequaatheid van de jeugdhulpverlening dan op het gedrag van jongeren. Het doel is om communicatie- en ondersteuningsbenaderingen te identificeren die helpen om de situatie van een jongere die in conflict is met de wet op de juiste manier te beheren, terwijl hij zich gehoord, begrepen en gerespecteerd voelt.

Wanneer gedragingen uit het verleden worden besproken, is dit vanuit het oogpunt van het identificeren van de behoeften van jongeren op sleutelmomenten in hun ontwikkeling en hoe ze hen het beste kunnen ondersteunen.

“Heb je geen spijt?”

Tijdens een uitwisselingssessie vroeg een reclasseringswerker een van de jongens in de groep of hij spijt had van wat hij had gedaan. De jongen antwoordde met een kort ‘nee, dat doe ik niet’. Je voelde de spanning in de kamer en de sfeer veranderde.

De begeleider kent deze jongen en zijn achtergrond vrij goed en hielp hem zijn gedachten uit te leggen. De begeleider vroeg hem: “Murat, natuurlijk ken ik je verhaal, en ik geloof dat je ooit hebt gezegd dat je toentertijd het gevoel had dat je niet anders kon dan doen wat je deed, klopt dat?”

De jongen bevestigde dit en voegde eraan toe: “Ja, weet je, ik had de instellingen om steun gevraagd en ik wist gewoon niet meer wat ik anders moest doen om wat geld te krijgen om eten te kopen, dus toen kwam ik op het verkeerde pad. ” De begeleider vervolgde: “Stel je voor dat je situatie anders was geweest, zou je dan op dezelfde manier hebben gehandeld?” Murat antwoordde: “Nee, ik had nooit gedacht of verwacht dat ik zoiets zou doen.”

De begeleider helpt de jongere de woorden te vinden om uit te drukken hoe hij heeft ervaren wat er is gebeurd en hoe hij erover nadenkt. Met de steun van de begeleider kon hij uiten dat hij zich machteloos had gevoeld in de situatie en dat hij wenste dat het niet was gebeurd. De begeleider stelde een andere vraag, maar de reclasseringswerker kreeg antwoord op zijn vraag over spijt en kreeg ook een beter inzicht in zijn verhaal.